လိပ္ျပာေလး
လူတစ္ေယာက္ဟာ လိပ္ျပာျဖစ္လာမယ့္ ပိုးအိမ္ေလးတစ္လံုးကို ေကာက္ရခဲ့ပါတယ္။တစ္ေန႔ေတာ့ ပိုးအိမ္ေလးမွာ အေပါက္ေသးေသး ေလးတစ္ခု ေပၚလာ ပါတယ္။ပိုးအိမ္ေလးကို ယူလာတဲ့လူလည္း အဲဒီအေပါက္ေလးကေန လိပ္ျပာေလးတိုးထြက္ေနတာကို စိတ္၀င္တစားနဲ႔ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ထိုင္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ လိပ္ျပာေလး အေပါက္ကေန ဆက္မထြက္ႏိုင္ ရွာေတာ့ဘဲရပ္သြားပါတယ္။ သူ႔ကို ၾကည့္ရတာ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး အေပါက္ကေနဆက္ထြက္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့တဲ့ ပံုပါပဲ။
ထိုင္ၾကည့္ေနတဲ့လူလည္း လိပ္ျပာေလးကို ကူညီဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီးကတ္ေၾကးနဲ႔ ပိုးအိမ္ေလးကို ညွပ္ၿပီးခြဲေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာလိပ္ျပာေလး ပိုးအိမ္ထဲက အလြယ္တကူပဲ ထြက္လာပါေတာ့တယ္။ လိပ္ျပာေလးရဲ႕ကိုယ္ခႏၶာဟာ ႏုနယ္တင္းရင္းလြန္းေနၿပီး အေတာင္ပံေလးေတြဟာလည္းတုန္ရီခ်ိနဲ႔ေနရွာပါတယ္။
လူလည္း လိပ္ျပာေလးရဲ႕ကိုယ္ခႏၶာ အခ်ိန္တန္ရင္ အေနေတာ္က်ံဳ႕သြားၿပီးအေတာင္ပံေတြကလည္း ကိုယ္ခႏၶာကို ထိန္းႏိုင္တဲ့အထိ ႀကီးလာမယ့္အခ်ိန္ကိုဆက္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုမွ ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး။ျဖစ္မလာဘဲနဲ႔ လိပ္ျပာေလးဟာ အဲဒီႏုနယ္တင္းရင္းတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာေလးရယ္ခ်ိနဲ႔နဲ႔ အေတာင္ပံေလးရယ္နဲ႔ပဲ အသက္ထက္ဆံုး ေနသြားရရွာပါတယ္။ သူဘယ္ေတာ့မွပ်ံႏိုင္စြမ္း မရွိခဲ့ရွာပါဘူး။
လိပ္ျပာေလးကို ၾကင္နာသနားတာေၾကာင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ကူညီလိုက္တဲ့လူနားမလည္ခဲ့တဲ့ အခ်က္က လိပ္ျပာေလးအေပါက္က တိုးထြက္ေနစဥ္မွာ အားစိုက္ထုတ္လိုက္တိုင္း သူ႔ကိုယ္ခႏၶာထဲက ထြက္လာတဲ့ အရည္ေတြဟာ အေတာင္ပံေတြ ဆီကိုေရာက္သြားၾကၿပီး အေတာင္ပံေတြကို ပိုၿပီးသန္စြမ္းလာေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပိုးအိမ္ရဲ႕အေပါက္က ေသးေသးေလးျဖစ္ေနရျခင္းနဲ႔ အဲဒီအေပါက္ေသးေသးေလးကတိုးထြက္ႏိုင္ဖို႔ လိပ္ျပာေလးရဲ႕ ရုန္းကန္အားစိုက္ရမႈေတြဟာ လိပ္ျပာေလးပိုးအိမ္ထဲက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထြက္လာႏိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ အဆင္သင့္ပ်ံသန္းႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ အေတာင္ပံတစ္စံု ရဖို႔အတြက္ပါပဲ။
တစ္ခါတစ္ရံမွာ ပင္ပင္ပန္းပန္း ရုန္းကန္ႀကိဳးစားရမႈေတြဟာ ဘ၀မွာလိုကိုလိုအပ္တဲ့အရာေတြပါ။ ဘ၀ကို အခက္အခဲမရွိဘဲ ျဖတ္သန္းသြားရတယ္ဆိုရင္ခ်ိနဲ႔အားနည္းသူေတြပဲ ျဖစ္သြားၾကမွာပါ။ ကိုယ္တကယ္ သန္စြမ္းသင့္သေလာက္သန္စြမ္းလာမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ လိပ္ျပာေလးေတြ ဘယ္ေတာ့မွပ်ံသန္းႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့သလိုမ်ိဳးေပါ့။
စာေရးသူ - ေရႊျပည္သူ ဘာသာျပန္စာစုမ်ား
ကုလားအုတ္ဇာတ္လမ္း
တစ္ေန႔မွာ ကုလားအုတ္ေလးတစ္ေကာင္က သူ႔မိခင္ ကုလားအုတ္မႀကီးကို ေမးပါတယ္။
ကုလားအုတ္ေလး - ေမေမ သားတို႔ ကုလားအုတ္ ေတြမွာ ဘာလို႔ဘို႔ေတြ ရွိတာလဲဟင္?
မိခင္ - သားရယ္ ေမေမတို႔က သဲကႏာၱရမွာ က်က္စားတဲ့ တိရိစာၦန္ေတြဆိုေတာ့ေရေတြ အမ်ားႀကီး သိုေလွာင္ထားဖို႔ ဘို႔ေတြ လိုတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ေမေမတို႔ေတြ ကႏာၱရထဲမွာ ေရမေသာက္ရလည္းပဲ အသက္ဆက္ရွင္ႏိုင္တယ္လို႔အားလံုးက သိၾကတယ္ေလ။
ကုလားအုတ္ေလး - ဒါဆိုရင္ သားတို႔ေျခေထာက္ေတြက ဘာလို႔ရွည္ေမ်ာေမ်ာနဲ႔ျဖစ္ေနၿပီး ေျခဖ၀ါးေတြက ၀ိုင္း၀ိုင္းႀကီးေတြ ျဖစ္ေနတာလဲဟင္?
မိခင္ - ဒီေျခေထာက္ေတြကလည္း သဲကႏာၱရထဲမွာ သူမ်ားေတြထက္ ပိုၿပီးလမ္းေကာင္းေကာင္းေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ေပါ့ သားရဲ႕။
ကုလားအုတ္ေလး - ဟုတ္ကဲ့။ အဲဒါဆို သားတို႔မ်က္ေတာင္ေတြကေရာဘာလို႔အရမ္းရွည္ေနတာလဲဟင္။ တစ္ခါတစ္ေလ မ်က္စိၾကည့္ရတာေတာင္ ရႈပ္တယ္။
မိခင္ - အဲဒီမ်က္ေတာင္ရွည္ရွည္ေလးေတြက သားမ်က္လံုးကို သဲကႏာၱရထဲကေလျပင္းေတြ သဲေတြရဲ႕ဒဏ္ကေန ကာကြယ္ေပးထားတဲ့ အကာအကြယ္ေတြေပါ့။
ကုလားအုတ္ေလး - ေၾသာ္ သားသိၿပီ။ ဒါဆို သားတို႔ရဲ႕ဘို႔က သဲကႏာၱရထဲရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရေတြသိုေလွာင္ထားဖို႔၊ ေျခေထာက္ေတြကလည္း သဲထဲမွာေကာင္းေကာင္းေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႔၊ မ်က္ေတာင္ေတြကလည္း သဲကႏာၱရထဲကသဲေတြမ်က္လံုးထဲမ၀င္ေအာင္ ကာကြယ္ဖို႔ေပါ့ေနာ္။
မိခင္ - ဒါေပါ့သားရဲ႕
ကုလားအုတ္ေလး - ဒါဆို သားတစ္ခုေလာက္ ေမးခ်င္ေသးတယ္။
မိခင္ - ဘာမ်ားလဲသားရဲ႕?
ကုလားအုတ္ေလး - သားတို႔ ဒီတိရိစာၦန္ရံုထဲမွာ ဘာလာလုပ္ေနတာလဲဟင္...?
မိခင္ - ...........................................................
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ""ကၽြမ္းက်င္မႈ၊ ဗဟုသုတ၊ စြမ္းရည္ နဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳ""ဆိုတာေတြက ေနရာမွန္တစ္ခုကို ေရာက္ေနမွ တကယ္အသံုးက်တာပါ။ သင္ေရာ...အခုဘယ္မွာလဲ?
စာေရးသူ - ေရႊျပည္သူ
ဘာသာျပန္စာစုမ်ား
ကမၻာေပၚတြင္ ေဆးမတိုးတဲ့ တီဘီေရာဂါပ်ံ ့ႏွံ ့ေန၊ ျမန္မာနိုင္ငံ လူဦးေရရဲ့ (၄၀)%ေရာဂါရိွႏိုင္၊
ေဆးမတိုးတဲ့ တီဘီအဆုတ္နာ ေရာဂါပ်ံ ့ႏွံ ့ေနတဲ့ေနရာတခ်ိဳ ့မွာ ပံုမွန္တီဘီေရာဂါကုေဆးေတြနဲ ့ ကုသမွုခံယူေနတဲ့ ေ၀ဒနာရွင္ေတြရဲ့ေရာဂါအေျခအေနပိုဆိုးတဲ့ႏွုန္းျမင့္တက္လာေနတယ္လို ့သုေတသနအသစ္ေတြ ့ရိွခ်က္တရပ္ကဆိုပါတယ္ ။
RFA
အမိျမန္မာျပည္နဲ ့သၾကၤန္ ကိုတမ္းတေနရတာ (၁၀ )ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ပါျပီ ..
( ၂၀၀၈ )သၾကၤန္ကိုေတာ့အမွတ္တရ သၾကၤန္သီခ်င္းေလးေတြနဲ ့အတူ ဓါတ္ပံုေလးတစ္ပံုဖန္တီးျပီး
Blog သၾကၤန္ေလးကို လာေရာက္လည္ပတ္တဲ့မိတ္ေဆြမ်ားနဲ ့အတူအလြမ္းေျပပြဲေလးဆင္ႏြဲၾက ...
ရေအာင္ .ဓါတ္ပံုကို သီးေလးသီးမွ ညီမငယ္ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ ပူခၽြန္းျမိ ု ့တြင္ ေဖ်ာ္ေျဖ စဥ္က
ကိုယ္တိုင္ရိုက္ကူးထားေသာပံုျဖစ္ပါသည္ .ညီမငယ္ခြင့္ျပ ုခ်က္မေတာင္းပဲ Blog တြင္ ေဖၚျပခဲ့သျဖင့္
ေတာင္းပန္ပါသည္ ။
ျမန္မာျပည္ဘေလာ့
No comments:
Post a Comment